به گزارش آوای ورزش، نه صرفا بعنوان دانش آموخته منابع انسانی ،بلکه بعنوان فردی با قریب۴٠ سال تجربه در این حوزه به جرات می گویم؛ توجه به منابع انسانی در کشور ما به ویژه در ورزش و در راس آن فوتبال نه تنها حایز اهمیت نیست بلکه واژگانی در کُتب برای استفادی ابزاری است برای سخنوری!؟

بی دلیل چنین ادعایی ندارم. اگر اعتقاد و باوری به منابع انسانی کار آزموده و دارای صلاحیت بعنوان عوامل کلیدی موفقیت برای ایجاد مزیت رقابتی برای تحقق اهداف و اجرای استراتژی حتی بصورت استقرایی وجود داشت چرا حال روز ورزش ما و اساسا فوتبال بایداینگونه باشد که الان هست؟

✔️چرا بخش اعظمی از ظرفیت و پتانسیل موجود در عرصه ورزش کشور – در سطوح مختلف-وحتی فوتبال باید خانه نشین باشند و استفاده ای از آنها نشود؟

در دوره خودشان از فرصت ها استفاده نکرده اند و یا موفق عمل نکردند،قبول! اما آزمون و خطای مدیریتی چه معنا و مفهومی دارد؟

همین چند روز پیش یکی ازمنویات مقام معظم رهبری در دیدار با ورزشکاران مبارزه با فساد بود.

اینکه چه مکانیزم یا سناریویی برای مقابله بافساد در ورزش وجود دارد ، حرفم نیست.

حرفم این است؛

منشای فساد چیست و کجاست؟

چرا دلال ها که چهره آنها برای همه روشن است وسط گود هستند و برخوردی با آنها صورت نمی گیرد! اما خیلی از بزرگان و خاک خورده ها که میتوانند بلحاظ دانشی به جامعه ورزش و خصوصا فوتبال کمک کنند ، کنار گودند؟

نقش مدیران کوتوله -که متاسفانه در کشور نهادینه شده-در این میان چیست؟

خدا رحمت کند جعفر خان کاشانی را، هفته ای یکبار که افتخار داشتم در دفترم میزبانش باشم و یا شب ها تلفنی ساعت ها از محضرشان تلمذ کنم ،همواره می گفت؛

آدم ها باید به پُست ها شخصیت بدهند، اما در کشور ما متاسفانه این میزها هستند که به افراد شخصیت می دهند.

نتیجه چنین شخصیتی همانی میشود که اکنون شاهدیم!!

دهها نفرامثال علی دایی ، حمید درخشان،حسین فرکی،حمید استیلی ,خاکپور،هاشمیان ،وحید امیری ، مایلی کهن ، دکتردادکان ، پهلوان ، برادران خادم ، محمد طالقانی،محمد طلایی، مجید خدایی، داریوش مصطفوی ،مهندس عابدینی، دکتر نیک کار ،دکتر امانی،دکتر رضااسدی ، مهندس واعظ آشتیانی، دکتر قریب،دکتر میرزاآقابیک، مهندس کلانی،مرتضی یکه، نادر فریادشیران،سردار آیت الله زاده،حسین شمس محمدی، مجید جلالی،محمد رضا بهمنی،کاظم اولیایی ،ولی صالح نیا، ناصر ابراهیمی ، ابراهیم ربطی ،پرویز کماسی و دهها نفر در رشته های مختلف که باید در بالاترین سطح ورزش یا فوتبال نقش آفرین باشد متاسفانه کنار گود هستند و از تجارب آنها هیچ بهره ای گرفته نمی شود!؟

نتیجه چنین بی توجه ای نه تنها هدر رفع منابع یا به عبارتی عدم نفع محسوب میشود، بلکه بستر فساد متاثر ازانحراف از معیار با ورود نابلدها فراهم می گرددو به تبع آن دلال ها از فضای موجود نهایت بهره را می برند.

ختم کلام اینکه کم توجهی/ بی توجهی به سرمایه های انسانی کارآ یعنی نادیده انگاشتن دانش و مهارت و استقبال از فساد آنهم بصورت سازمان یافته..!

راستی !چایی کیلیویی چند؟

-🖍مجید سعیدی