به گزارش آوای ورزش، مدیر کل یک  بانک  که در اغلب کشورهای دنیا شعبه دارد، اقتصاددانان را به فکر فرو برد زمانی که این جملات را بر زبان آورد:
یک دوچرخه سوار برای اقتصاد کشور فاجعه بار است، زیرا او ماشین نمی خرد و برای خرید ماشین هم وام نمی گیرد… پولی برای بیمه پرداخت نمی کند و سوخت هم نمی خرد. برای نگهداری و تعمیرات دوچرخه هزینه ای پرداخت نمی کند، پولی صرف پارکینگ نمی کند و منجر به تصادفات شدید هم نمی شود.
اون به بزرگ راه های چند لاینه نیاز ندارد. و داروهای لاغری نیاز ندارد زیرا چاق نمی شود او فقط به باشگاه ورزشی نیاز دارد جهت آمادگی جسمانی خود، این افراد سالم، برای اقتصاد فایده ای نداشته و لازم هم نیستند، زیرا آنها پولی برای خرید انواع داروها نخواهند پرداخت… همچنین به بیمارستان و دکتر کمتر نیاز دارند.
دوچرخه سواران و ورزشکاران هیچ چیز به تولید خالص ملی نخواهند افزود، جز افتخار ملی که هیچ چیز نمیتواند جلوی آن را بگیرد حتی سیاست در میادین بین المللی. در نقطه مقابل، هر رستوران فست فود و یا شغل دیگر علاوه بر افرادی که بطور مستقیم در آن کار می کنند، حداقل ۳۰ شغل ایجاد می کند
۱۰ متخصص قلب
۱۰ دندانپزشک و
۱۰ متخصص تغذیه

و این مساله ای است که ارزش درنظر گرفته شدن دارد،

ضمیمه : پیاده روی و ورزش همگانی از آن هم بدتر است زیرا افراد پیاده، حتی همان دوچرخه را هم نمی خرند،
اما اینجا جالب میشود که مسئولین کشور برای باشگاه های ورزشی که برای سلامت و تندرستی جامعه تلاش میکنند و از سال۱۳۳۹ تا کنون از پرداخت مالیات معاف بودند در ارائه برنامه هفتم آن را حذف کردند براستی به کدام راه قدم میگذاریم کمی تفکر لازمه قانون گذاران میباشد.

تندرست باشید و پایدار
علی میرزاآقابیک کارشناس ورزش