به گزارش آوای ورزش، تیم ملی هاکی روی یخ زنان ایران در مسابقات قهرمانی آسیا و اقیانوسیه شرکت کرد و در دومین حضور خود به مدال طلا دست پیدا کرد. این اولین بار است که دختران یخ ایران در رویدادی بین‌المللی مدال طلا کسب می‌کنند. سارینا خسروی، ملی‌پوش ۱۶ ایران در مورد قهرمانی در این رقابت‌ها گفت: با تلاش بچه‌ها و همدلی‌مان برای یک هدف جنگیدیم و نتیجه داد. آخرش همه خوشحال بودیم و دل همه را شاد کردیم.

او به سطح رقابت‌ها اشاره و بیان کرد: مسابقات سطح بالایی داشت و بازی‌های سختی داشتیم اما خدا را شکر توانستیم با نتایج خوب همه بازی‌ها را پشت سر بگذاریم. قبل از مسابقات هم هدفمان قهرمانی بود و به هم قول دادیم برای آن تلاش کنیم.

خسروی در مورد لحظه قهرمانی تیم ملی ایران بیان کرد: قشنگ‌ترین حس دنیا بود. آن لحظه حس می‌کردیم خوشبخت‌ترین آدم روی زمین هستیم و خیلی خوشحال بودیم.  این ملی‌پوش هاکی روی یخ در مورد سختی‌هایی که در این مسیر داشته، گفت: فشار تمرینات خیلی زیاد بود. فکر کنم هفت ماه فشرده در کمپ بودیم و تمرین می‌کردیم. من از اصفهان ساکن تهران شده‌ام و بعضی از بچه‌ها ساعت ۴، ۵ صبح از ورامین و شهر ری راه می‌افتادند تا به تمرین برسند. همه چیز خیلی سخت بود. مربیان هم کم نگذاشتند که از آنها تشکر می‌کنم.

او با بیان اینکه از خانواده‌ام دور بودم و خیلی سخت تلاش کردم، ادامه داد: حدود دو سال هر هفته با اتوبوس از اصفهان به تهران می‌آمدم، تمرین می‌کردم و برمی‌گشتم. بالاخره ساکن تهران شدم اما خیلی سخت بود که در سن ۱۶ سالگی مستقل از خانواده باشم. البته بچه‌ها هوایم را داشتم. خدا را شکر که دل خانواده‌ام را شاد کردم و بخشی از زحماتشان را جبران کردم.

خسروی که در این رقابت‌ها دو گل به ثمر رساند، ‌در مورد ثبت اولین گل ملی خود گفت: وقتی گل اولم را زدم، حس عجیبی بود. آنقدر با تعجب به همه نگاه می‌کردم و شوکه بودم که همه بچه‌ها می‌خندیدند. از قبل خیلی دوست داشتم گل بزنم اما انگار به خودم اعتماد نداشتم. وقتی گل زدم خیالم از خودم راحت شد.   این بازیکن که سه سال است هاکی روی یخ کار می‌کند، در مورد حضورش در تیم ملی گفت: خدا را شکر می کنم چون تقریبا تا یک سال ونیم پیش آرزو داشتم کنار این بچه‌ها در تیم ملی بازی کنم و الان افتخار دارم، کنارشان باشم.

خسروی در پایان گفت: امیدوارم بیشتر دیده شویم و هوایمان را بیشتر داشته باشند. از اسپانسر خوبمان تشکر می‌کنم که خیلی برایمان زحمت کشید و اجازه نداد دغدغه دیگری داشته باشیم.