در دنیای حرفه ای ها تعداد کمی از ایرانی ها موفق به کسب افتخارات بزرگ و جایگاه های رفیع شده اند. یکی از این ایرانی های موفق و باکارنامه « فرشید رستمی » است که چند سالی می شود برای کشور آذربایجان بر روی رینگ می رود و تاکنون عناوین قابل توجهی نیز به دست آورده است. به همین منظور، با رستمی همکلام شدیم تا خودش از همه چیز برایمان بگوید؛

+ چطور شد وارد ورزش بوکس آن هم در سطح حرفه ای شدید؟
_ من هم مثل تمام ورزشکاران حرفه ای، ورزش را از سن پایین و با ژیمناستیک آعاز کردم. از آنجا که پدرم مربی بوکس بود، به این ورزش روی آوردم و توانستم در رده سنی نوجوانان در پاکستان مدال طلا کسب کنم. پس آن به کشور آذربایجان آمدم و برای این کشور پا به میدان مسابقات گذاشتم.

+ در اینجا هم موفقیت هایتان را ادامه دادید، به طوری که از طرف رئیس جمهور آذربایجان مورد تقدیر قرار گرفتید.
_ بله، بعد از شکست بوکسور تیم ملی روسیه آقای « الهام علی‌اف » رئیس جمهور آذربایجان از من تقدیر کرد.
+ گویا در این کشور مسئولیت دارید و به همین دلیل فرصت چند بازی مهم را از دست دادید. درست است؟
– بله، با توجه به اینکه در کمیته ملی المپیک سمت دارم، نمی توانستم برای دفاع از کمربند قهرمانی به تمریناتم ادامه بدهم. از چند سازمان برای شرکت در مسابقات درخواست هایی را دریافت کردم که به ناچار آنها را رد کردم. ضمن اینکه درگیر مسائل بیزنسی بودم و نتوانستم برای مسابقات آماده شوم. اما با توجه به اینکه المپیک یک سال عقب افتاده، می توانم تمریناتم را منظم انجام دهم تا از کمربندم دفاع کنم.
+ یک سوال کلی. بوکس ایران و آذربایجان چه تفاوت هایی با هم دارند؟
-بوکس آذربایجان به لحاظ کیفیت بالاتر از ایران است. این کشور علاوه بر بوکس حرفه ای، مدارس بوکس هم دارد، اما در ایران فقط بوکس آماتور داریم. ضمنا در اینجا امکانات بیشتری نسبت به ایران در اختیار ورزشکاران قرار می‌دهند. به همین دلیل این کشور همیشه در المپیک و مسابقات جهانی موفق به کسب مدال می شود، اما برای تیم ملی ایران فعلا این شرایط محقق نشده است.

+ و به همین دلیل است که چما بوکسور های لژیونر نداریم.
_ دقیقا. همان طور که گفتم از آنجایی که ما بوکس حرفه ای نداریم، پس نمی توانیم لژیونر هم داشته باشیم. البته در کشورمان استعدادهایی داریم که بتوانند هم لژیونر شوند و هم قهرمان باشند.
+ اخبار بوکس ایران و‌تیم ملی را پیگیری می کنید؟
نظرتان راجع به تیم ملی و کادر فنی اش چیست؟
_به نظر من با آمدن علیرضا استکی به عنوان سرمربی و جوانگرایی که انجام داد، تیم ملی آینده درخشانی خواهد داشت. او کارهایی را انجام داد که شاید خیلی از مربیان جرات انجام دادنش را نداشتند.
+ به نظرتان بوکسورهایی که سهمیه المیک گرفتند، چقدر در المپیک می توانند موفق باشند؟
_ از آنجایی که بوکسورهای تیم ملی جوان هستند، پس انگیزه زیادی دارند تا خودشان را در المپیک نشان دهند. من فکر می کنم حتما شاهد شگفتی در بوکس ایران خواهیم بود. البته این کار شرایط و مقدماتی لازم دارد.

+ قطعا امکانات و حضور در مسابقات و مسائلی از این دست که در آذربایجان وجود دارد اما ‌در این نیست.
_همین طور است. همان طور که گفتم ایران بوکسورهای خوبی دارد. همین سید شاهین موسوی که سهمیه المپیک گرفته، چند سال قبل در آذربایجان مسابقات خوبی برگزار کرد و نشان‌داد پتانسیل خوبی دارد. اما از آن زمان ۴،۵ سال گذشته. او‌ اگر آن موقع هر سال در مسابقات مختلف شرکت می کرد و تجربه به دست می آورد، قطعا می توانست مدال المپیک هم بگیرد. ولی او‌ الان تجربه زیادی ندارد. حریفان او‌ در این چند سال در مسابقات جهانی نوجوانان ‌‌و جوانان مدال گرفته اند و حالا خود را برای بازی های المپیک آماده کرده اند. متاسفانه بوکسورهای ایران این شرایط را ندارند. بنابراین، کسب مدال تقریبا غیرممکن است.

+ دو‌ سوال هم در مورد بخش حرفه ای بوکس ایران داریم. کم نیستند بوکسورهایی که در مسابقات نامعتبر شرکت می کنند و خود را قهرمان جهان می دانند و کلی هم برای خودشان تبلیغ می کنند. چرا با چنین مسائلی روبرو هستیم؟
_ ببینید مسابقات حرفه ای زیر ۱۰ راند غیرمعتبر است و فقط مسابقات بالای ۴،۵ راند دارای اعتبار است. چرا که این قبیل بازی ها پیش زمینه حضور بوکسور در مسابقاتی بزرگ، در سالنی مناسب و در کشوری صاحب جایگاه و اعتبار در بوکس است. متاسفانه بیشتر رقابت های نامعتبر در کشور گرجستان برگزار می شود، آن هم ‌در یک‌ باشگاه و تحت عنوانی من درآوردی.
+ برای حل این معضل چه باید کرد؟ بسیاری از کارشناسان بوکس حرفه ای معتقدند راه حل این مشکل، راه اندازی بوکس حرفه ای به سورت رسمی در ایران است.
_ دقیقا، توجه کنید همه‌ کشورها هم فدراسیون بوکس حرفه ای دارند هم آماتور. الان شنیده ام که در فدراسیون بوکس ایران بخش حرفه ای را هم راه اندازی کرده اند که این کار درست نیست. چرا که بخش آماتور نمی تواند برای حرفه ای کار کند. البته این را هم باید گفت که فدراسیون ایران‌ در همان بخش آماتور خود هم مانده است، چه برسد به اینکه بخواهد بوکس حرفه ای را هم فعال کند!

به عنوان سوال پایانی، مشکلی که این روزها به ویژه در دنیای مجازی با آن روبرو هستیم، قهرمانان خیالی و پوشالی هستند که فقط به دنبال جذب فالوور و طرفدار هستند. چطور این قبیل ورزشکاران پوشالی را از قهرمانان واقعی تشخیص دهیم به ویژه در بوکس حرفه ای که تخصص شماست؟
_ همان طور که گفتم قهرمان واقعی در بوکس حرفه ای باید در مسابقات ۱۰ رانده شرکت کند، اما اینهایی که خود را قهرمان حرفه ای جا می زنند، در مسابقات ۴،۵ رانده بازی کرده اند. از سوی دیگر، یک بوکسور مطرح در بخش حرفه ای، به کنفرانس های مختلف دعوت می شود، در مسابقات معتبر شرکت می کند و حتی به عنوان میهمان در مسابقات مهمی چون المپیک دعوت می شود. در المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو برزیل ۱۲ بوکسور حرفه ای را به عنوان میهمان ویژه دعوت کرده بودند که یکی از آنها من بودم. پس راههای شناخت ورزشکاران قلابی و پوشالی با قهرمانان واقعی خیلی هم سخت نیست.

نویسنده: مهدی جمشیدیان