به گزارش آوای ورزش،شاید بعد از این نوشتار به جانبداری از سید حسن طباطبایی و حتی اتهامات مختلف از سوی برخی ها متهم می شویم که البته در اصل موضوع تفاوتی نخواهد داشت چرا که دلایل کافی و متقن موجود است که رئیس جوان فدراسیون کاراته که امروز با هجمه هایی ناجوانمردانه روبروست مدیری است که “آرامش” این حلقه مفقوده ورزش ایران را به جامعه کاراته تزریق کرده است.طباطبایی از جنس کاراته نیست،همانطور که از خانواده دوومیدانی نیست و البته از جنس وزنه برداری هم نیست اما از جنس ورزشی خاص بودن،شاید شرط “لازم” باشد اما “کافی” نیست.طباطبایی مثل هر مسئول دیگر قطعا با ضعفها و ایراداتی روبرو است اما در نوع مدیریتش و در مواجهه با جامعه هدف کاراته و رویارویی با مسائل و معضلاتِ این ورزش پرطرفدار و مدال آور،چند ویژگی خاص دارد که دست کم در روسای پیشین فدراسیون کاراته یا نبوده و یا اندک بوده اند.بزرگترین خصیصه حسن طباطبایی “آرامش محور” بودن اوست که این را در مدیریت قبلی وی در دوومیدانی و وزنه برداری و همچنین مجموعه های آزادی،شیرودی و کشوری به عینه دیده ایم.دومین خصوصیت طباطبایی که در واقع یکی از بزرگترین و حیاتی ترین نیازها و حتی خلاهای جامعه کاراته در طی این سالها بوده است،تلاش برای ایجاد “وحدت و همدلی”در بین اعضای خانواده کاراته در کشور است و در نهایت ویژگی سوم مدیر جوان فدراسیون کاراته پرهیز از “باندبازی” و دسته بندی های معمولا رایج در ورزش ایران است.با این اوصاف و البته با توجه به ضعف ها و کاستی های موجود،نمره مدیریت سید حسن طباطبایی در فدراسیون کاراته اگر ۲۰ نباشد قطعا صفر هم نیست.مگر آنکه مغرضان و غرض ورزان حتی به اصل وجدان و انصاف هم معتقد نباشند!

جواد منتخبی